مقایسه اثر مقادیر بالای آموکسی سیلین خوراکی با پنی سیلین تزریقی در درمان عفونت‏های حاد دندانی

مقدمه: نظر به مشکلات و عوارض ناشی از تزریق پنی‏سیلین  و با توجه به اثرات مثبت تجویز آموکسی سیلین خوراکی با دوز بالا برای بیماران دچار عفونت حاد دندانی که پس از انجام یک مطالعه اولیه (Pilot study) در بیماران حاصل گردید، وظیفه خود دانستیم که طی یک تحقیق راهی علمی و عملی را برای جلوگیری از تزریق پنی‏سیلین بدست آوریم، لذا هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر مقادیر بالای آموکسی‏سیلین خوراکی با پنی‏سیلین  تزریقی در درمان عفونت‏های حاد دندانی بود. مواد و روش ‏‏ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفت، 56 بیمار با تشخیص عفونت حاد دندانی انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی، بیماران گروه اول (کنترل) با پنی‏سیلین G تزریقی درمان شدند و بیماران گروه دوم (تجربی) با مقادیر بالای آموکسی سیلین خوراکی (2 گرم 3 بار در روز) درمان گردیدند. کلیه بیماران به فواصل 24 ساعت و 48 ساعت (یا 72 ساعت) و یک هفته بعد مورد معاینه و ارزیابی قرار می گرفتند و در هر جلسه وضعیت تب و دمای بدن، شدت درد، تورم و رنگ پوست آنها ثبت می شد. معیار بهبود و پاسخ به درمان عاری بودن از تب، درد و قرمزی و به حداقل رسیدن تورم بوده و در غیر این صورت درمان ناموفق تلقی می شد. در توصیف داده ‏‏‏‏ها از آمار توصیفی در جداول توزیع فراوانی و در تحلیل داده ‏ها از آزمون من ویتنی و دقیق فیشر استفاده گردید. سطح معنی‏دار 5% در نظر گرفته شد. یافته‏ها:25 بیمار در گروه کنترل و 26 بیمار در گروه تجربی بهبود یافتند. طبق نتیجه آزمون من ویتنی و دقیق فیشر اختلاف معنی‏داری بین درمان با پنی‏سیلین تزریقی و مقادیر بالای آموکسی سیلین وجود نداشت. (0639/0=P   0219/0=X2) نتیجه گیری: با توجه به تحقیق انجام شده می توان گفت آموکسی سیلین خوراکی با مقدار بالا درمان دارویی انتخابی در عفونت های حاد دندانی است که ضمن جلوگیری از بروز مشکلات و عوارض ناشی از تزریق پنی‏سیلین  همچون درد و ناراحتی و آنافیلاکسی، اثراتی حداقل معادل آن دارد.